In de afgelopen jaren is door organisaties die zich bezig houden met de betrokkenheid van Nederlanders bij internationale samenwerking veel gesproken over doelen, objecten, definities en strategieën van  draagvlakversterking. Zowel in de praktijk van draagvlakversterking als in het denken daarover vonden verschuivingen plaats. Daarbij is in deze periode de ‘draagvlaksector’ verder geprofessionaliseerd, gespecialiseerd en heeft ze zich opnieuw gepositioneerd.

In deze publicatie worden enkele verschuivingen in het denken over draagvlak gepresenteerd die blijken uit de bronnen van de Context MasterClass uit de jaren 2003 tot 2010. Zo verschuift de aandacht van ‘daar’, in ontwikkelingslanden, naar ‘hier’ in Nederland. Wordt de nadruk verlegd van het informeren van doelgroepen naar het aanzetten tot gedrag. En is er nu meer aandacht voor het verantwoorden en leren van resultaten op het gebied van draagvlakversterking. Het is niet toevallig dat parallel daaraan de term ‘draagvlak’ terrein verliest ten koste van ‘mondiaal burgerschap’.